Van de 88 dossiers van personen die aankloppen voor geldelijke steun bij het OCMW van Stekene zijn er 44 van vreemde afkomst. Wij nemen aan dat ook de andere er in de rest van onze OCMW’s in België met hetzelfde percentage dossiers voor steun aan vreemdelingen opgescheept zitten
Het overgrote deel van deze dossiers betreft personen van Afrikaanse afkomst. Op deze dossiers rust een groot taboe. In ’t Pallieterke konden wij daarover een verhelderend artikel lezen van Jan Neckers. Het gaat hier over een Nederlandse journaliste Linda Polman. Deze 47- jarige dame leeft nu al bijna 24 jaar in Afrika. Ze is correspondente van verschillende kranten onder andere De Morgen. Zij pleit ervoor dat men de heren (en de weinige dames) beleefd groeten en vervolgens hen linea recta terugstuurt zodat men begrijpt dat Europa zijn sociale zekerheid niet naar het faillissement kan leiden om een goed deel van Afrika te verzorgen dat niets aan te bieden heeft.
Linda Polman ergert zich aan de mentaliteit van een groot deel van de jonge Afrikaanse mannen omdat die slechts één doel in het leven hebben: Europa bereiken om veel geld te verdienen. Ze ergert zich nog meer aan de kwalificaties van deze heren. Bijna niemand onder hen heeft een behoorlijke opleiding. De meeste gelukzoekers zijn alleen maar geschikt om zich bij het leger van steuntrekkers te voegen.
Linda Polman is de gemakzucht van de Afrikaanse mannen meer dan beu. Naar Europa gaan is een levensdoel op zich geworden. Hun energie gaat dan ook naar het inzamelen van veel geld, altijd duizenden euro’s, om de overtocht te wagen.. De familie spaart driftig mee want de gelukzoeker moet later het manna over hen strooien. De Afrikaanse voetballers kunnen daar over meespreken. Daarbij mag niet vergeten worden dat de echte armen niet naar Europa komen omdat zij het nodige geld daarvoor niet kunnen samenbrengen omdat de familie te arm is.
Linda Polman komt dan ook tot het besluit in De Volkskrant: “stuur deze gelukzoekers naar huis. We jagen daarmee geen arme stakkers naar de hel, we sturen dan mensen die de gok waagden en verloren naar huis. Dat is alles”.
