Volgens de Vlaamse overheid is er nood aan één rusthuisbed per 81 inwoners. Voor Stekene betekent dat 208 bedden. Aangezien Stekene beschikt over 100 rusthuisbedden betekent dat een tekort van 108 plaatsen voor bejaarden.
Vandaar kijken wij aan tegen een wachtlijst van een 400 tal bejaarden voor een plaats in het rusthuis.
Als wij de lokale statistieken bekijken van Dexia groeit het aantal bejaarden van boven de 75 jaar binnen 10 jaar met 100 procent. Dat getekend dat er over 10 jaar 416 rusthuisbedden nodig zijn. Er moeten dus, als wij de vergrijzing voor willen zijn, 316 bedden bijkomen.
Besturen is vooruitzien, maar daar heeft ons gemeentebestuur geen kaas van gegeten, in plaats van te voorzien in plaatsingsmogelijkheden voor onze bejaarden gaan zij zorgen voor brood en spelen met de bouw van een Cultureel Centrum dat de financiële mogelijkheden van Stekene ver overtreffen.
28 juni 2006
Misdaadcijfers
Nu wij toch aan het cijferen zijn: de misdaadgraad in Stekene bedraagt 6,2. Het gemiddelde voor het Vlaamse gewest bedraagt 6,7. Wij zitten onder het gemiddelde, is dat reden tot juichen? Helemaal niet, want wij moeten geen appelen met citroenen vergelijken. Het gemiddelde misdaadcijfer voor het platteland bedraagt 3,9. In Moerbeke bijvoorbeeld, ook een plattelandsgemeente zoals Stekene, bedraagt het misdaadcijfer 3,8. Dat is bijna de helft van Stekene. Vroeger werd Stekene gepromoot als ideaal woonoord? Maar dat is lang geleden, wij hebben er intussen grijs haar van gekregen.
27 juni 2006
Vlaams nationalisme
In het christelijk opinieweekbladblad Tertio verscheen een lezenswaardige brief als reactie op een negatief artikel over het Vlaams nationalisme van Mark Van de Voorde, raadgever van Vlaams minister-president Yves Leterme.
“Wij zouden ons niet eens een volk kunnen noemen omdat we een smeltkroes zijn. Is heel Europa dat dan niet”? Vraagt de briefschrijfster zich af, en zij gaat verder. “En toch zijn de laatste tijd veel kleine volkeren staten geworden. De Vlamingen wordt geen staat gegund, ook niet door de kerkelijke gezagsdragers. Wij voelen ons zo graag slachtoffer. Maar zijn wij dat dan niet? Gedurende het 175-jarig bestaan van België waren wij tweederangs burgers, en nog altijd laten wij ons als meerderheid regeren door een minderheid.
De voorbije weken nam de kerk het op voor de zwakken. Maar waneer het over de eigen mensen ging, stond ze altijd aan de kant van de machthebbers. Wat het “onverwerkt verleden” betreft: wanneer we de verdraagzaamheid en de verzoening willen bevorderen, moeten we ook begrip opbrengen voor de standpunten van hen met wie we het niet eens zijn of waren, en moet ook wie tot de overwinnaars behoord, oog hebben voor de eigen fouten.
Het zou goed zijn mocht de kerk zich verontschuldigen voor haar vergissingen: voor de vele kleine mensen die zich afgewezen voelen, alsook voor hen die toch trouw zijn gebleven.”
Getekend: Mia Claes
Wij hoeven daar niets aan toe te voegen alleen het beroemde vers van die andere grote dame: het is goed in eigen hart te kijken….en dat geld dus ook voor de kerk.
“Wij zouden ons niet eens een volk kunnen noemen omdat we een smeltkroes zijn. Is heel Europa dat dan niet”? Vraagt de briefschrijfster zich af, en zij gaat verder. “En toch zijn de laatste tijd veel kleine volkeren staten geworden. De Vlamingen wordt geen staat gegund, ook niet door de kerkelijke gezagsdragers. Wij voelen ons zo graag slachtoffer. Maar zijn wij dat dan niet? Gedurende het 175-jarig bestaan van België waren wij tweederangs burgers, en nog altijd laten wij ons als meerderheid regeren door een minderheid.
De voorbije weken nam de kerk het op voor de zwakken. Maar waneer het over de eigen mensen ging, stond ze altijd aan de kant van de machthebbers. Wat het “onverwerkt verleden” betreft: wanneer we de verdraagzaamheid en de verzoening willen bevorderen, moeten we ook begrip opbrengen voor de standpunten van hen met wie we het niet eens zijn of waren, en moet ook wie tot de overwinnaars behoord, oog hebben voor de eigen fouten.
Het zou goed zijn mocht de kerk zich verontschuldigen voor haar vergissingen: voor de vele kleine mensen die zich afgewezen voelen, alsook voor hen die toch trouw zijn gebleven.”
Getekend: Mia Claes
Wij hoeven daar niets aan toe te voegen alleen het beroemde vers van die andere grote dame: het is goed in eigen hart te kijken….en dat geld dus ook voor de kerk.
26 juni 2006
Bergfietsenweg
Onze nieuwe burgemeester en de Gemeentebelangen mogen wel de naam hebben van Vlaams gezind te zijn, in de praktijk is daar niets van te merken. Zo werd op zondag 25 juni het mountenbikeparcours Stekene geopend. Dat ging gepaard met het nodige vlagvertoon, alleen was er geen leeuwen vlag te bespeuren in de weide omgeving van de sporthal. De gouverneur was uitgenodigd en aanwezig om zijn bijdrage te leveren aan de feestelijkheden. Van deze gelegenheid maakte ik gebruik om de gouverneur te vragen wat hij vond van het feit dat er geen enkele leeuwenvlag te zien was, terwijl er niet minder dan drie Belgische vlaggen uitingen.
Zijn antwoord was kort en ondubbelzinnig dat zoiets niet kon en hij zou de burgemeester daarop aanspreken.
Het is niet de eerste keer dat wij vaststellen dat er leeuwenvlaggen ontbreken bij openbare evenementen.
Vroeger werden die gestolen door tegenstanders van de Gemeentebelangen. Nu zij aan de macht zijn vertikken zij het te bevlaggen met leeuwenvlaggen. De appel is wel ver van de boom gevallen. Wij vragen ons trouwens af waarom men het half Engelse en half Franse woord mountenbikeparcours of route gebruikt. Is het niet veel eenvoudiger bergfietsenweg te gebruiken?
Wat zegt de wet in verband met bevlagging?
Sedert 7 september 1997 is de overheid verplicht de vlag van de Vlaamse Gemeenschap (leeuwenvlag) te hijsen telkens de Belgische of Europese vlag wordt gehesen, ook al betreft het geen officiële gebeurtenis.
13 juni 2006
Monster
Volgens Rob van Gemert in Elsevier heeft Poetin een bureaucratisch monster gebaard. Het is zelfs nog erger dan ten tijde van de Sovjet-Unie. Toen waren er niet minder dan 800.000 ambtenaren aan het werk. “Werk” hier te verstaan als het organiseren van een papierwinkel, niet om de bevolking te dienen maar om te pesten. Onder Poetin dus, is dat bureaucratisch monster aangegroeid tot 1.640.000 ambtenaren, dat is een stijging van 82,5% sinds de beginjaren 80. En volgens de federale overheid nam het aantal ambtenaren in 2005 met meer dan 10 procent toe.
Het zijn alarmerende cijfers, aldus Van Gemert, “ zeker voor president Poetin, die zich opwerpt als drakendoder die het monster van de bureaucratie wil uitroeien. Overheidsbedrijven worden geprivatiseerd, maar het ambtenarencorps terugdringen lukt niet”.
Tot daar het commentaar in Elsevier. Maar als wij dat vergelijken met de cijfers in Stekene verzinken die cijfers in het niets. Hier slaagden onze vroede bestuurders van Gemeentebelangen en CD&V er in om de administratieve medewerkers op te krikken van 47 in 1993 naar 97 in 2003, of een verdubbeling op 10 jaar tijd. De vraag is natuurlijk of wij nu beter bestuurd worden dan over 10 jaar, helaas kunnen wij alleen maar vaststellen dat dit niet het geval is. Dat is de schuld niet van deze medewerkers, maar de schuld van het huidige bestuur dat nieuw aangeworven personeel gewoon aan zijn lot overlaat zoals gebleken is uit een doorlichting en de verschillende raden ("sovjets" in het Russisch) en beleidsplannen (denk aan de 5 jaren plannen ten tijde van de Sovjet-Unie) die de laatste jaren het licht zagen.
Bij de politie kwam er geen personeel bij, eerder in tegendeel, meer bureaucratie en minder blauw op straat. De gevolgen zijn gekend: uit de hand gelopen misdaadcijfers en een inbrakengolf die zijn voorgaande niet gekend heeft in de geschiedenis.
Het zijn alarmerende cijfers, aldus Van Gemert, “ zeker voor president Poetin, die zich opwerpt als drakendoder die het monster van de bureaucratie wil uitroeien. Overheidsbedrijven worden geprivatiseerd, maar het ambtenarencorps terugdringen lukt niet”.
Tot daar het commentaar in Elsevier. Maar als wij dat vergelijken met de cijfers in Stekene verzinken die cijfers in het niets. Hier slaagden onze vroede bestuurders van Gemeentebelangen en CD&V er in om de administratieve medewerkers op te krikken van 47 in 1993 naar 97 in 2003, of een verdubbeling op 10 jaar tijd. De vraag is natuurlijk of wij nu beter bestuurd worden dan over 10 jaar, helaas kunnen wij alleen maar vaststellen dat dit niet het geval is. Dat is de schuld niet van deze medewerkers, maar de schuld van het huidige bestuur dat nieuw aangeworven personeel gewoon aan zijn lot overlaat zoals gebleken is uit een doorlichting en de verschillende raden ("sovjets" in het Russisch) en beleidsplannen (denk aan de 5 jaren plannen ten tijde van de Sovjet-Unie) die de laatste jaren het licht zagen.
Bij de politie kwam er geen personeel bij, eerder in tegendeel, meer bureaucratie en minder blauw op straat. De gevolgen zijn gekend: uit de hand gelopen misdaadcijfers en een inbrakengolf die zijn voorgaande niet gekend heeft in de geschiedenis.
Abonneren op:
Posts (Atom)
